Szermierka sportowa

Szermierka należy do tego rodzaju portów, które podobnie jak tenis, czy golf uważane są za elitarne. Bez względu na to, czy będzie to szermierska europejska, czy na przykład japońska. Skupmy się jednak na europejskiej. Tym bardziej że Polacy odnosili w tej dziedzinie duże sukcesy.

Rodzaje szermierki i broni sportowej

W europejskiej szermierce olimpijskiej wykorzystuje się trzy rodzaje białej broni - szpadę, floret i szablę. Różnią się od siebie długością i wagą. Floret nie powinien przekroczyć długości 110 cm i wagi 500 g; szpada nie powinna ważyć więcej niż 750 g, natomiast długość podobna; szabla jest krótsza (105 cm) i powinna ważyć nie więcej niż 500 g. Ostrza wszystkich rodzajów tej broni mogą być proste lub lekko zakrzywione. Dodatkowo floret i szpada tym różnią się od szabli, że mają rękojeści anatomiczne (szabla ma rękojeść prostą). Mają też inaczej wyglądające kosze ochronne.

Biała broń szermierzy wyposażona jest również w urządzenie elektroniczne, które przy właściwym trafieniu powoduje zamknięcie obwodu elektrycznego, tym samym rejestrując trafienie.

W zależności od rodzajów broni zawodnik może atakować tylko określony obszar ciała przeciwnika:

- szablą można atakować całą sylwetkę od pasa w górę, razem z kończynami i głową;

- floretem - tułów z podbrzuszem, bez kończyn górnych;

- szpadą szermierz może atakować całe ciało.

Walka szablą (co jest nawiązaniem do tradycji historycznej) opiera się głównie na cięciach, sporadycznie na pchnięciach; walka szpadą i floretem na pchnięciach.

Szermierz podczas walki jest ubrany w charakterystyczny strój, jest to między innymi maska ochronna i spodnie do kolan przypominające bryczesy. Zawodnik jest jednocześnie połączony z kablem, po którym płyną odpowiednie sygnały podczas walki.

Polscy szermierze

Zainteresowanym tym sportem na pewno najbardziej utkwił w pamięci nasz szablista i medalista olimpijski - Jerzy Pawłowski. Choć złoty medal naszego szablisty poprzedzony był złotem Egona Franke w roku 1964 we florecie. Medal złoty we florecie zdobył również na olimpiadzie w 1972 roku Witold Woyda. Wtedy Polacy zdobyli jednocześnie złoty medal drużynowo. Nie można zapomnieć o Ryszardzie Parulskim, który w latach 1960 - 1968 zdobył medale w trzech konkurencjach szermierczych.

W kolejnych latach w szermierce mieliśmy na olimpiadach jeszcze sporo medali srebrnych i brązowych, zwłaszcza drużynowo. Wystarczy choćby wymienić takie nazwiska jak: Sylwia Gruchała (floret), Barbara Wysoczyńska (floret) i Janusz Olech (szabla).

Oprócz sukcesów olimpijskich polscy szermierze odnosili sukcesy w Mistrzostwach Świata. Pierwszy indywidualny złoty medal w Mistrzostwach Świata zdobyła w 1995 roku Joanna Jakimiuk. Pierwszy drużynowy zdobyto w 1978 na Mistrzostwach Świata w Hamburgu (Arkadiusz Godel, Adam Robak, Leszek Martewicz, Marian Sypniewski, Bogusław Zych). W kategorii kobiet w 2003 roku w Hawanie nasza druzyna zdobyła złoty medal (Sylwia Gruchała, Anna Rybicka, Magdalena Mroczkiewicz, Małgorzata Wojtkowiak).